حرکات زمینی و پرش از روی خرک از بخش‌های مسابقات ژیمناستیک برای زنان و مردان هستند که یکی از جذاب‌ترین جوانب ژیمناستیک هنری را به تصویر می‌کشند. این ورزش هنری، از طریق اجرای حرکات آکروباتیک متنوعی از جمله حرکت‌های زمینی، موازنه، خرک و حلقه، توانایی، انعطاف و زیبایی ورزشکاران را به نمایش می‌گذارد.
حرکات زمینی و پرش از روی خرک از رویدادهایی هستند که در مسابقات المپیک توسط ژیمناستیک‌کاران زنان و مردان به اجرا درآمده و شگفتی‌آوری ورزشی را به تماشاگران ارائه می‌دهند. با توجه به جذابیت این رشته ورزشی، در این قسمت از آنیل به بررسی حرکات زمینی ژیمناستیک خواهیم پرداخت.
حرکات زمینی ژیمناستیک چیست؟
در ژیمناستیک هنری، حرکت زمینی یکی از جلب‌کننده‌ترین عناصر برنامه است. علاوه بر حرکات زمینی، مسابقات زنان شامل نمایش‌هایی چون چوب موازنه، میله ناهمسطح و خرک نیز هستند. اما در مسابقات مردان، می‌توان به بخش‌هایی چون میله پارالل، خرک، و حلقه ثابت اشاره کرد.
در بخش حرکات زمینی ژیمناستیک، ورزشکاران با استفاده از ترکیبی از حرکات ورزشی، طراحی رقصانه‌ای انجام می‌دهند که همراه با موسیقی اجرا می‌شود. داوران در این بخش به عواملی چون استفاده مناسب از فضای زمین، تغییر جهت و محدوده حرکت، اجرای حرکات نمایشی، افکار و عناصر رقص، همخوانی با موسیقی، ارتفاع و فاصله پرش توجه می‌کنند.
روتین حرکات زمینی در حدود ۹۰ ثانیه طول دارد و ورزشکار باید تمام منطقه زمین را در آن تحت پوشش قرار دهد. هر پرش و چرخش در هر نقطه‌ای از زمین باید به حداقل نصاب مورد نیاز برسد.
برای اجرای حرکات زمینی، یک فضای با ابعاد ۱۲۰۰ سانتیمتر در ۱۲۰۰ سانتیمتر به می‌کوبیک وجود دارد. در برخی مسابقات ژیمناستیک، زمین با فنر مجهز شده است تا اجرای پرش‌ها با ارتفاع بیشتری انجام شود. اغلب در رقابت‌های ورزشی، زمین ژیمناستیک دارای فنر است.
برای ارتباط با مربیان و مشاوران آنیل ژیمناستیک با شماره 09013441332 تماس بگیرید.
معرفی انواع حرکات زمینی ژیمناستیک
در انواع سبک های ژیمناستیک، حرکات زمینی شامل موارد زیر می‌شوند:
نیم وارو: این حرکت شامل پشتک زدن، ایستادن روی دست، و بعد بازگشت به حالت اولیه با پشتک است.
نیم پشتک: مشابه نیم وارو با این تفاوت که ژیمناست در این حرکت شروع به دویدن می‌کند و به جلو حرکت می‌کند.
پل برگردان (چرخش به جلو): ژیمناست در این حرکت هر بار یک قدم جلو می‌رود و حرکت زیبا و چشم‌نوازی را به نمایش می‌گذارد.
پل برگردان (چرخش به عقب): در این حرکت، ژیمناست به عقب حرکت می‌کند.
پشتک: ژیمناست در این روش با زانوهای خمیده کل زمین را رو به جلو پشتک می‌زند.
پشتک وارو: مشابه پشتک با این تفاوت که ژیمناست کل زمین را رو به عقب پشتک می‌زند.
چرخ و فلک: در این حرکت، ژیمناست دستان خود را روی زمین می‌گذارد و پاها را از هم جدا می‌کند. سپس چرخش در هوا را انجام داده و به حالت ایستاده بازمی‌گردد.
پیچ وارو: در این مانور چرخ و فلک مانند است که شامل نیم چرخش، مکث کوتاه در حالت ایستاده روی دست و بازگشت به حالت ایستاده می‌شود.
چرخ و فلک بدون دست (حرکت هوایی): در این حرکت، ژیمناست روی هوا معلق می‌شود و دستانش روی زمین نیستند. او چرخ و فلک را اجرا می‌کند.
پل برگردان بدون دست: شبیه به پیچ وارو بدون دست است با این تفاوت که ژیمناست به جای حرکت به بغل، رو به جلو مانور می‌دهد.
پرش صاف (Straight Jump): پرش رو به جلو، در حالی که پای ژیمناست حین پرش و بعد از فرود آمدن کاملاً صاف است و خم نمی‌شود.
قیچی: در این حرکت، پای ژیمناست حین پرش به حالت قیچی در می‌آید.
پرش پاباز: این جهش رو به جلو است که پای ورزشکار حین اجرای آن در هوا باز است.
کراس هنداستند: در این حرکت، دستان ورزشکار روی زمین نیز نزدیک به هم قرار می‌گیرند.
امتیازدهی به حرکات زمینی ژیمناستیک چگونه است؟
در ژیمناستیک هنری، اجرای ورزشکاران بر اساس دستورالعمل‌هایی که توسط فدراسیون بین‌المللی ژیمناستیک تصویب شده‌اند، توسط داوران ارزیابی می‌شود. این دستورالعمل‌ها شامل نمره‌دهی به انواع حرکات زمینی و تعیین امتیازات برای اجراهای مختلف در سطح رقابت‌های بین‌المللی می‌شوند.
امتیاز نهایی ورزشکار بر اساس امتیاز آغازین محاسبه می‌شود. به عبارت دیگر، ورزشکار با بالاترین امتیاز آغازین شروع می‌کند و سپس به ازای خطاها و نقص‌هایی که در اجرا داشته، امتیازات کسر می‌شود. وظیفه هیئت فنی داوران است که امتیازدهی به حرکات زمینی ژیمناستیک و کسر امتیاز را انجام دهند.
در گذشته، سیستم امتیازدهی در ژیمناستیک بر اساس امتیاز 10 بود (که به نام “10 کامل” هم شناخته می‌شد). اما در سال 2006، فدراسیون بین‌المللی ژیمناستیک این سیستم را تغییر داد تا امتیازات دشواری حرکات و اجراهای مختلف را در نظر بگیرد. امروزه، مجموع امتیاز ورزشکار شامل دو امتیاز است: امتیاز دشواری (D) و امتیاز اجرا (E).
امتیاز دشواری نشان‌دهنده میزان دشواری و پیچیدگی حرکت‌ها و روتین‌ها است. دو داور مستقل وظیفه ارزیابی این امتیاز را دارند و هر کدام امتیاز خود را تعیین می‌کنند. سپس این امتیازها با هم ترکیب می‌شوند تا امتیاز دشواری نهایی حرکت تعیین شود.
امتیاز اجرا به زیبایی، تکنیک و هنرمندی اجرای حرکات مربوط می‌شود. در این بخش، شش داور وظیفه ارزیابی اجرا را برعهده دارند. امتیاز از 10 آغاز می‌شود و با هر خطا، نقص تکنیکی یا کمبود در هنرمندی از آن کسر می‌شود. بالاترین و پایین‌ترین امتیاز داوران کنار گذاشته می‌شود و میانگین چهار امتیاز باقی‌مانده امتیاز اجرا نهایی حرکت را تشکیل می‌دهد.
برای ارتباط با مربیان و مشاوران آنیل ژیمناستیک با شماره 09013441332 تماس بگیرید.
امتیاز اجباری در ژیمناستیک چیست؟
در ژیمناستیک، امتیاز اجباری براساس اجرای یک روتین خاص تعیین می‌شود که تمام ژیمناست‌های آماتور باید آن را برای شرکت در رقابت‌ها یاد بگیرند. این روتین‌ها بسته به سطح رسمی رقابت‌ها متغیر هستند و میزان دشواری آن‌ها از سطح ۱ (آسان‌ترین) تا سطح ۵ (سخت‌ترین) متغیر است.
در اجرای روتین‌های اجباری، ورزشکاران ملزوم به انجام تعدادی حرکت و روتین مشخصی هستند که توسط فدراسیون بین‌المللی ژیمناستیک به عنوان روتین‌های اجباری تعیین شده‌اند. امتیاز اجباری بر اساس عملکرد و تکنیک ورزشکار در اجرای این روتین‌ها تعیین می‌شود.
مهمترین نکته در امتیاز اجباری این است که تمام ورزشکاران در یک سطح رقابتی باید همان روتین اجباری را اجرا کنند، و امتیاز آن‌ها بر اساس تکنیک و اجرای آن روتین توسط داوران ارزیابی می‌شود. این روتین‌ها معمولاً به تعداد زیادی جزئیات و حرکت‌های زیبا تقسیم می‌شوند و ورزشکاران باید آن‌ها را با دقت و اصولی اجرا کنند تا به امتیازات بالا دست یابند.
امتیاز اختیاری در ژیمناستیک چیست؟
امتیاز اختیاری در ژیمناستیک بر اساس اجرای حرکاتی تعیین می‌شود که ژیمناست به منظور نمایش توانایی، قدرت، و هنر خود به رخ می‌اندازد. این حرکات به عنوان روتین‌های اختیاری شناخته می‌شوند و ورزشکاران در این بخش از مسابقه امتیازات خود را از طریق اجرای حرکات خود تعیین می‌کنند.
یکی از جنبه‌های مهم اجرای روتین‌های اختیاری در ژیمناستیک، انتخاب موسیقی و رقص است که نه تنها توانایی هنری ورزشکار را نمایان می‌کند بلکه شخصیت و کاراکتر او را نیز به نمایش می‌گذارد. انتخاب موسیقی و اجرای رقص در حرکت زمینی اختیاری، بخشی از اجرای هنری و شخصی ورزشکار می‌شود که با توجه به ذوق و استعداد هر فرد شکل می‌گیرد.
در این بخش از مسابقه، ورزشکاران می‌توانند با اجرای حرکات متنوع و خلاقانه، استعداد و توانایی هنری خود را به نمایش بگذارند. امتیازات در این قسمت از مسابقه بر اساس زیبایی، تکنیک، هنرمندی، و اجرای صحیح حرکات توسط داوران تعیین می‌شوند.
خلاصه
در پایان این قسمت از آنیل می‌توان گفت که چه ژیمناستیک آکروباتیک، ژیمناستیک ریتمیک و یا ژیمناستیک ریتمیک با روبان به عنوان یک ورزش بسیار زیبا و هنری به نمایش توانایی‌ها، قدرت، و زیبایی بدن انسان می‌پردازد. این ورزش نه تنها فرصتی برای رقابت و مسابقه فراهم می‌کند، بلکه از طریق اجراهای زمینی و اختیاری، امکان به نمایش گذاشتن هنر و شخصیت فردی ورزشکاران را نیز فراهم می‌سازد. امیدواریم که این متن به شما کمک کرده باشد تا بهتر با انواع حرکات زمینی در ژیمناستیک آشنا شوید و از زیبایی و تنوع این ورزش لذت ببرید.
برای ارتباط با مربیان و مشاوران آنیل ژیمناستیک با شماره 09013441332 تماس بگیرید.